UN-SDG 13: Climate Action

De Onzichtbare Crisis die We Echt Kunnen Oplossen Als we aan uitsterving denken, stellen we ons dinosaurussen of dodo’s voor. Maar nu gebeurt er iets stiller in de grond van je achtertuin, in het beekje dat je dagelijks passeert. Kleine wezens die ecosystemen bij elkaar houden verdwijnen12. Dit is geen verhaal over onvermijdelijke ondergang. Het is een verhaal over een crisis die we eindelijk leren zien, en die gemeenschappen over de hele wereld al met opmerkelijk succes aanpakken. ...

De beslissing van één kopermijn zal drinkwater veiligstellen voor één miljoen mensen tegen 2030. De Los Bronces mijn in Chili beëindigt alle zoetwateronttrekkingen, waardoor tussen 14,7 en 43,2 miljoen liter per dag vrijkomt voor gemeenschappen in een van de meest watergestresste regio’s ter wereld. Deze toezegging vertegenwoordigt de eerste grootschalige poging van de mijnbouwindustrie om volledig op ontzilt zeewater te opereren in een megadroogtezone. ...

Vijf Boerderijen, Zes Miljard Levens In het hart van de mondiale voedselzekerheid ligt een schijnbare tegenstelling. Terwijl industriële landbouw de krantenkoppen en beleidsdiscussies domineert, produceren 608 miljoen familieboerderijen verspreid over de ontwikkelingswereld stilletjes 35% van het voedsel van de planeet op slechts 12% van de landbouwgrond123. Deze kleine boeren, werkend op percelen kleiner dan de meeste voorstadse tuinen, ondersteunen ongeveer 3 miljard mensen45 - bijna 40% van de mensheid. ...

Historische Evolutie van het Begrip Waterzekerheid Het begrip van waterzekerheid is in de loop der tijd aanzienlijk geëvolueerd, vooral in samenhang met het groeiende bewustzijn van klimaatverandering. Historisch gezien richtte waterbeheer zich vaak op het verzekeren van voorziening voor specifieke sectoren door middel van grootschalige infrastructuurprojecten zoals dammen en irrigatiesystemen. Echter, het einde van de 20e en het begin van de 21e eeuw zagen een verbreding van het concept “waterzekerheid” om niet alleen kwantiteit maar ook kwaliteit, ecosysteemgezondheid en rechtvaardige verdeling van watervoorraden te omvatten. ...

De Harde Geografie van Energiearmoede Sub-Sahara Afrika is uitgegroeid tot het epicentrum van mondiale energie-ongelijkheid, met 80% van ’s werelds elektriciteitsarme bevolking — 600 miljoen mensen die voornamelijk in landelijke gebieden wonen. Het 43% elektriciteitstoegangpercentage van de regio verbergt verwoestende ongelijkheden tussen stedelijke gebieden met 81% toegang en plattelandsgemeenschappen op 34%. De schone kookcrisis blijkt nog hardnekkiger in de hele regio. Terwijl Azië opmerkelijke vooruitgang heeft geboekt, zag Sub-Sahara Afrika 170 miljoen meer mensen afhankelijk worden van vervuilende brandstoffen sinds 2010. India’s Saubhagya-regeling verbond 500 miljoen mensen tussen 2000 en 2022, terwijl Bangladesh universele toegang bereikte in 2023 door netinfrastructuur te combineren met off-grid zonnesystemen. ...