Ocean Acidification

بحران نامرئی که واقعاً می‌توانیم حل کنیم وقتی به انقراض فکر می‌کنیم، دایناسورها یا دودو را تصور می‌کنیم. اما اکنون، چیزی آرام‌تر در خاک حیاط شما، در نهری که هر روز از کنارش می‌گذرید در حال وقوع است. موجودات کوچکی که اکوسیستم‌ها را کنار هم نگه می‌دارند دارند ناپدید می‌شوند12. این داستان نابودی اجتناب‌ناپذیر نیست. این داستان بحرانی است که سرانجام یاد می‌گیریم ببینیم، و جوامع در سراسر جهان در حال حاضر با موفقیت چشمگیری به آن رسیدگی می‌کنند. ...

معجزه شیمیایی به تهدید جهانی تبدیل شده است توسعه PFAS در دهه ۱۹۴۰ آغاز شد وقتی تولیدکنندگان شروع به تولید این مواد شیمیایی برای خواص منحصر به فرد مقاومت در برابر آب، روغن و لکه کردند. در ابتدا به خاطر تطبیق‌پذیری در ظروف پخت و پز ضد چسبندگی، فوم‌های آتش‌نشانی و کاربردهای صنعتی بی‌شمار جشن گرفته شدند. پیوندهای قوی کربن-فلوئور که این مواد شیمیایی را مفید می‌سازند، آن‌ها را در محیط‌های طبیعی عملاً غیرقابل تخریب می‌کند. ...

یک مشکل سیاره‌ای با هزینه اجتماعی اسیدی شدن اقیانوس که توسط انتشار دی‌اکسید کربن انسانی هدایت می‌شود، یک مرز سیاره‌ای حیاتی در چارچوب اقتصاد دونات کیت راورث را نشان می‌دهد. با افزایش سطح CO₂ اتمسفری از غلظت‌های پیش از صنعتی ۲۸۰ μatm به سطوح فعلی بیش از ۴۱۴ μatm، جذب این کربن اضافی توسط اقیانوس، شیمی آب دریا را اساساً تغییر داده است. pH اقیانوس از زمان انقلاب صنعتی حدود ۰.۱ واحد کاهش یافته است، با پیش‌بینی‌هایی که نشان‌دهنده کاهش بیشتر به pH ۷.۸ تا سال ۲۱۰۰ است. ...

افشای عمق آلودگی دریایی صنعت کشتیرانی جهانی، در حالی که برای تجارت بین‌المللی و رشد اقتصادی حیاتی است، به طور قابل توجهی به آلودگی شیمیایی اقیانوس‌ها و اتمسفر ما کمک می‌کند. این آلودگی بسیار فراتر از نشت‌های نفتی قابل مشاهده‌ای است که اغلب تیترهای خبری را به خود اختصاص می‌دهند. این شامل ترکیبی پیچیده از آلاینده‌های هوا، گازهای گلخانه‌ای و آلاینده‌های آب می‌شود، با پیامدهای گسترده برای سلامت محیط زیست و انسان. ...

برای درک واقعی پیچیدگی‌های اسیدی شدن اقیانوس، ضروری است که به مکانیسم‌های شیمیایی زیربنایی آن بپردازیم. هنگامی که آب دریا CO2 اتمسفری را جذب می‌کند، گازی که به دلیل فعالیت‌های انسانی با نرخ‌های نگران‌کننده‌ای منتشر می‌شود، زنجیره‌ای از واکنش‌های شیمیایی را راه‌اندازی می‌کند که در نهایت غلظت یون هیدروژن را افزایش داده و متعاقباً pH آب را کاهش می‌دهد و آن را اسیدی‌تر می‌کند.12 این فرآیند شیمیایی پیچیده همزمان دسترسی به یون کربنات را کاهش می‌دهد، یک بلوک ساختمانی حیاتی. این کاهش برای موجودات پوسته‌ساز مانند صدف‌ها، کلم‌ها و صدف‌های دوکفه‌ای که برای بقا و توسعه پوسته‌های محافظ خود به این یون‌های کربنات وابسته هستند، به‌ویژه ویرانگر است.34 ...