تصمیم یک معدن مس تا سال ۲۰۳۰ آب آشامیدنی یک میلیون نفر را تضمین خواهد کرد.

معدن لوس برونسس در شیلی تمام برداشت آب شیرین را متوقف می‌کند و روزانه بین ۱۴.۷ تا ۴۳.۲ میلیون لیتر را برای جوامع در یکی از مناطق با بیشترین کمبود آب جهان آزاد می‌کند. این تعهد نشان‌دهنده اولین تلاش بزرگ‌مقیاس صنعت معدن برای کار کردن کاملاً با آب دریای نمک‌زدایی شده در منطقه خشکسالی بزرگ است.

خطرات عظیم است. تخلیه آب‌های زیرزمینی از سال ۱۹۷۰ ۱۷.۸ برابر شتاب گرفته است1. ۱۹ میلیون شیلیایی با کمبود شدید آب مواجهند1 و خشکسالی بزرگ ۱۴ ساله هیچ نشانه‌ای از پایان نمی‌دهد1.

بحران آب شیلی با نوآوری معدن‌کاوی روبرو می‌شود

لوس برونسس در قلب حوضه آبریز سانتیاگو قرار دارد، ۶۵ کیلومتری شمال شرقی پایتخت شیلی جایی که شش میلیون ساکن به رودخانه‌های تغذیه‌شده از یخچال‌ها وابسته‌اند که اکنون با سرعت بی‌سابقه‌ای در حال کوچک شدن هستند.

معدن از حوضه‌های رودخانه مایپو و آکونکاگوا برداشت می‌کند—همان منابعی که ۸۰٪ آب شیرین سانتیاگو را تأمین می‌کنند—در منطقه‌ای که طولانی‌ترین خشکسالی بزرگ در هزار سال را تجربه می‌کند1. سطح آب‌های زیرزمینی در یک دهه ۵۰ متر سقوط کرده و نرخ برداشت از سال ۱۹۷۰ به ۱۷.۸ برابر افزایش یافته است.

در این زمینه، تعهد انگلو امریکن برای سال ۲۰۳۰ برای حذف تمام برداشت آب شیرین نه فقط نمایش پایداری شرکتی بلکه ضرورت عملیاتی را نشان می‌دهد. کمبود آب لوس برونسس را مجبور کرد در سال ۲۰۲۳ توان عملیاتی را ۴۴٪ کاهش دهد21.

تحول دو مرحله‌ای

مرحله ۱ (راه‌اندازی ۲۰۲۵-۲۰۲۶) ۵۰۰ لیتر در ثانیه آب دریای نمک‌زدایی شده تأمین می‌کند—۴۳.۲ میلیون لیتر روزانه—از طریق سرمایه‌گذاری زیرساختی ۱.۶۵ میلیارد دلاری2. این شامل:

  • کارخانه نمک‌زدایی ساحلی ۱۰۰۰ لیتر در ثانیه در پوچونکاوی
  • خط لوله ۱۰۰ کیلومتری که به ارتفاع ۳۳۰۰ متر صعود می‌کند
  • ظرفیتی که ۴۵٪ نیازهای عملیاتی را برآورده می‌کند

پروژه روزانه بین ۱۴.۷ تا ۴۳.۲ میلیون لیتر را در حوضه‌های مایپو و آکونکاگوا آزاد می‌کند2. این پروژه در حال حاضر مستقیماً به ۲۰,۰۰۰ نفر در جوامع کولینا و تیلتیل سود می‌رساند و ۲۰,۰۰۰ نفر دیگر در طول مسیر خط لوله خدمت می‌گیرند2.

مرحله ۲ یک مبادله آب نوآورانه پیشنهاد می‌کند: انگلو امریکن ۵۰۰ لیتر در ثانیه آب نمک‌زدایی شده برای مصرف انسانی فراهم می‌کند و آب فاضلاب تصفیه‌شده برای معدن‌کاوی دریافت می‌کند. این می‌تواند آب آشامیدنی را برای یک میلیون نفر قبل از ۲۰۳۰ تضمین کند2.

تجاوز از مرزهای اکولوژیکی، شکست پایه‌های اجتماعی

چارچوب اقتصاد دونات نشان می‌دهد چگونه معدن‌کاوی در مناطق با تنش آبی همزمان سقف‌های اکولوژیکی را رد می‌کند در حالی که جوامع را زیر پایه‌های اجتماعی می‌گذارد.

مرزهای سیاره‌ای برای آب شیرین از سال ۲۰۲۲ تجاوز شده‌اند، که آب را ششمین از نه مرز حیاتی سیستم زمین می‌کند که نقض شده است3.

اجماع علمی معتقد است که ۳۷٪ میانگین آب شیرین تجدیدپذیر باید برای اکوسیستم‌ها ذخیره شود، که در دوره‌های کم‌جریان به ۶۰٪ افزایش می‌یابد3. وقتی معدن‌کاوی و سایر کاربران از این آستانه‌ها فراتر می‌روند، رودخانه‌ها کاملاً خشک می‌شوند—که در حال حاضر در ۲۵٪ حوضه‌های رودخانه جهانی اتفاق می‌افتد3.

در سطح جهانی، ۲.۱ میلیارد نفر فاقد آب آشامیدنی با مدیریت ایمن هستند3. در شیلی، نزدیک به ۵۰۰,۰۰۰ نفر به کامیون‌های آب متکی هستند که فقط ۱۵-۲۰ لیتر برای هر نفر تحویل می‌دهند1.

نمک‌زدایی آب را از کمیاب به فراوان تبدیل می‌کند

معدن در حال حاضر ۹۰-۹۴٪ آب فرآیند را بازیافت می‌کند—نزدیک به حداکثر صنعت—اما نمی‌تواند ورودی آب شیرین را فقط از طریق بازیافت به دلیل تبخیر و نیازهای کنترل گرد و غبار حذف کند24. نمک‌زدایی تنها مسیر عملی برای برداشت صفر آب شیرین برای معادن قابل دسترس ساحلی را ارائه می‌دهد.

هزینه‌های نمک‌زدایی به شدت کاهش یافته است:

  • ۲۰۰۰: ۱.۱۰ دلار بر متر مکعب
  • امروز: ۰.۵۰-۲.۰۰ دلار بر متر مکعب در کارخانه
  • تحویل به معادن: ۱.۰۰-۴.۰۰ دلار بر متر مکعب5

شیلی در حال حاضر ۱۲ کارخانه نمک‌زدایی بزرگ معدنی را اداره می‌کند و ۱۵ کارخانه دیگر برنامه‌ریزی شده است5، که افزایش ۲۳۰٪ در استفاده از آب دریا در دهه آینده را هدایت می‌کند.

جوامع آنچه را صنعت آزاد می‌کند به دست می‌آورند

مرحله ۱ مستقیماً ۲۵ لیتر در ثانیه آب نمک‌زدایی شده به سیستم‌های روستایی کولینا و تیلتیل تأمین می‌کند و تقریباً ۲۰,۰۰۰ نفر را خدمت می‌دهد2.

ذینفعان اضافی:

  • ۲۰,۰۰۰ ساکن در طول مسیر خط لوله ۱۰۰ کیلومتری امنیت آبی کسب می‌کنند2
  • برنامه آب آشامیدنی روستایی انگلو امریکن ۸۳ سیستم را در چهار استان بهبود داده است2
  • به نفع ۱۳۰,۰۰۰+ نفر با افزایش ۳۵٪ در دسترسی به آب2

آزادسازی ۱۷۰-۵۰۰ لیتر در ثانیه در حوضه‌های مایپو و آکونکاگوا همزمان آب را به اکوسیستم‌ها و جوامع باز می‌گرداند2. شش میلیون ساکن سانتیاگو که به این رودخانه‌های تغذیه‌شده از یخچال وابسته‌اند با کاهش تقاضای معدن امنیت آبی افزایش‌یافته کسب می‌کنند.

شتاب صنعتی به سمت اهداف ۲۰۳۰

تعهدات کلیدی صنعت:

  • انگلو امریکن: کاهش ۵۰٪ در مناطق کم‌آب تا ۲۰۳۰26
  • BHP: کاهش ۱۷٪ را تا ۲۰۲۰ به دست آورد، هدف ۵۰٪ نیازهای آب از نمک‌زدایی تا ۲۰۳۰6
  • Codelco: کاهش ۶۰٪ در مصرف آب داخلی تا ۲۰۳۰6
  • Antofagasta Minerals: ۶۶٪ نمک‌زدایی تا ۲۰۳۱6

شیلی در استقرار نمک‌زدایی با ۱۲ کارخانه فعال و ۱۵ برنامه‌ریزی‌شده پیشتاز است5. BHP Escondida کاملاً با آب دریای نمک‌زدایی شده که با ۱۰۰٪ انرژی تجدیدپذیر کار می‌کند، فعالیت می‌کند6.

تکرارپذیری به شرایط منطقه‌ای بستگی دارد

۱۶٪ معادن مواد معدنی حیاتی جهان در حال حاضر در مناطق با تنش آبی بالا فعالیت می‌کنند، پیش‌بینی می‌شود تا ۲۰۵۰ به ۲۰٪ برسد6—اینها کاندیداهای اصلی برای استراتژی‌های توقف آب شیرین هستند.

نزدیکی ساحلی به عنوان متغیر حیاتی ظاهر می‌شود:

  • نمک‌زدایی در حدود ۲۰۰ کیلومتری اقیانوس از نظر اقتصادی امکان‌پذیر می‌شود5
  • فراتر از این فاصله، هزینه‌های پمپاژ به طور غیرمجاز افزایش می‌یابد5

معادن پلاتین آفریقای جنوبی رویکرد جایگزین برای عملیات داخلی را نشان می‌دهند: بازیافت آب در دهه گذشته از ۳۰٪ به ۶۰٪ افزایش یافته است، با عملیات پیشرو که به ۸۵-۹۰٪ استفاده مجدد دست یافته‌اند65.

شکاف‌های حاکمیتی اجرا را کند می‌کند

فرآیندهای مجوزدهی شیلی برای پروژه‌های زیرساخت آب بزرگ تا شش سال طول می‌کشد—جدول زمانی که سرمایه‌گذاری را دلسرد می‌کند و مزایای زیست‌محیطی را به تأخیر می‌اندازد5.

اصلاحات قانون آب شیلی در ۲۰۲۲ مسائل ساختاری را بررسی می‌کند:

  • آب را به عنوان “دارایی ملی برای استفاده عمومی” به جای مالکیت خصوصی اعلام می‌کند1
  • حق بشری به آب و بهداشت را به رسمیت می‌شناسد1
  • حقوق آب را از مالکیت دائمی به امتیازات تجدیدپذیر ۳۰ ساله تبدیل می‌کند1
  • حقوق آب جدید در یخچال‌ها، مناطق حفاظت‌شده و تالاب‌های شمالی را ممنوع می‌کند1

نتیجه‌گیری

تحول لوس برونسس از رقیب آب به تأمین‌کننده بالقوه آب نشان می‌دهد که معدن‌کاوی در محدوده‌های سیاره‌ای در حالی که پایه‌های اجتماعی را پشتیبانی می‌کند، از نظر فنی امکان‌پذیر، از نظر اقتصادی در شرایط کمبود آب قابل اجرا و در زمینه‌های منطقه‌ای خاص قابل تکرار است.

تعهد به حذف ۱۴.۷-۴۳.۲ میلیون لیتر برداشت روزانه آب شیرین تا ۲۰۳۰، همراه با پتانسیل تأمین امنیت آب آشامیدنی برای یک میلیون نفر از طریق مبادلات آب نوآورانه، مفهوم “فضای امن و عادلانه” را در عمل نشان می‌دهد.

لوس برونسس مسیری قابل تکرار ارائه می‌دهد که در آن توقف آب صنعتی در مناطق تحت فشار همزمان اکوسیستم‌ها را بازیابی می‌کند و تاب‌آوری جامعه را افزایش می‌دهد—معدن‌کاوی احیاگر که به محدوده‌های سیاره‌ای احترام می‌گذارد در حالی که نیازهای انسانی را برآورده می‌کند.

منابع