مسیر تاریخی تبدیل زمین
انسانها تقریباً ۷۰٪ از سطح زمین بدون یخ را از حالت طبیعی آن تبدیل کردهاند. موج مدرن تبدیل پس از سال ۱۹۵۰ با صنعتی شدن کشاورزی و شهرنشینی بیسابقه به شدت شتاب گرفت.
چشمانداز فعلی تبدیل
جنگلزدایی
سالانه حدود ۱۰ میلیون هکتار جنگل در سراسر جهان از بین میرود، عمدتاً در مناطق گرمسیری. تولید روغن پالم، کشت سویا و چرای دام بیشتر جنگلزدایی را هدایت میکند.
گسترش کشاورزی
اراضی کشاورزی اکنون ۴۰٪ از سطح زمین را پوشش میدهد. این گسترش اغلب به قیمت تنوعزیستیترین زیستگاههای زمین تمام میشود.
شهرنشینی
شهرها در سراسر جهان با سرعت دو هکتار در دقیقه گسترش مییابند و اراضی کشاورزی و زیستگاههای طبیعی را میبلعند.
پیامدهای زیستمحیطی
تخریب زیستگاه
تبدیل زمین همچنان محرک اصلی از دست دادن تنوع زیستی باقی میماند، با یک میلیون گونه در معرض انقراض.
اختلال چرخه کربن
جنگلها و تالابها ذخایر عظیم کربن ذخیره میکنند. تبدیل این کربن ذخیرهشده را آزاد میکند در حالی که جاذبهای کربن آینده را حذف میکند.
تغییر آب
تغییرات پوشش زمین بر الگوهای بارش منطقهای، جریان روانآب و تغذیه آبهای زیرزمینی تأثیر میگذارد.
ابعاد اجتماعی-اقتصادی
امنیت غذایی
بهرهوری کوتاهمدت زمین با پایداری بلندمدت خدمات اکوسیستم تضاد دارد.
حقوق بومیان
تصمیمات تبدیل زمین اغلب حقوق و دانش جوامع بومی را نادیده میگیرد.
نابرابری جهانی
شمال جهانی منابع را از زمینهای تبدیلشده در جنوب جهانی مصرف میکند و بیعدالتی زیستمحیطی را تداوم میبخشد.
مسیرهای آینده
حفاظت و احیا
ابتکاراتی مانند دهه احیای اکوسیستم سازمان ملل نویدبخش ترمیم زمینهای تخریبشده هستند.
تشدید پایدار
شیوههای کشاورزی بومشناختی میتوانند نیازهای غذایی را بدون گسترش بیشتر کشاورزی برآورده کنند.
برنامهریزی استفاده از زمین
برنامهریزی فضایی یکپارچه به تعادل نیازهای رقابتی حفاظت و توسعه کمک میکند.
نتیجهگیری
تبدیل زمین چالش پیچیدهای را ارائه میدهد که با چندین مرز سیارهای تقاطع دارد. رسیدگی به آن نیازمند تحولات اقتصادی و چارچوبهای حکمرانی جدیدی است که مرزهای اکولوژیکی را محترم میشمارند در حالی که نیازهای انسانی را برآورده میکنند.